कोरोना काल मैं पिताजी की नौकरी ना रहने के कारण पूरे परिवार को गांव जाना पड़ा जिसके कारण आपका पूरा परिवार गांव में ही रहेगा और जब आपको अपनी आगे की पढ़ाई भी वही करनी पड़ेगी जिसके लिए आप अपने विद्यालय के प्रधानाचार्य को स्कूल लीविंग सर्टिफिकेट यानी विद्यालय छोड़ने का प्रमाण पत्र के लिए प्रार्थना करते हुए प्रार्थना पत्र लिखिए।please answer quickly​

Answer:

किसान

Explanation:

कारक किसान है.... वह खेत जोतता है

Answer:

The first option

Explanation:

Why don't we get together to watch the Academy Awards?

All proper nouns must start with the a capital letter. So the first option is correct.

HOPE THIS HELPS YOU, PLEASE MARK THE BRAINLIEST

Why don't we get together to watch the Academy Awards?

Explanation:

Here we need to capitalize the words in the sentence correctly. The 'W' in 'Why' will be capital because it is the first word of the sentence. The 'A' in both the words 'Academy' and 'Awards' will be capitalized because the these are some specific awards and hence, it is a proper noun. All proper nouns are always written with a capital regardless of where they appear in the sentence. Hence, the answer for this question is as given above.

The pouring out of a liquid from a vessel without disturbing the sediments is called decantation.

Hope this helps you, please mark this as the brainliest

Answer:

This is the proper diagram of decantation

Answer:

भालचंद्र नेमाडे (जन्म-१९३८) भारतीय मराठी लेखक, उपन्यासकार, कवि, समीक्षक तथा शिक्षाविद हैं। १९६३ में केवल २५ वर्ष की आयु में प्रकाशित 'कोसला' नामक उपन्यास से उन्हें अपार सफलता मिली। सन १९९१ में उनकी टीकास्वयंवर इस कृति के लिए उन्हें साहित्य अकादमी पुरस्कार से सम्मानित किया गया। उन्हें वर्ष २०१४ का प्रतिष्ठित ज्ञानपीठ पुरस्कार दिया जाएगा।[1]श्री नेमाडे की प्रमुख कृतियों में 'कोसला' और 'हिन्‍दू' उपन्‍यास शामिल हैं। उनके साहित्य में 'देशीवाद' (स्वदेशीकरण) पर बल दिया गया है।[2] वह 60के दशक के लघु पत्रिका आंदोलन के प्रमुख हस्ताक्षर थे।

Answer:

Explanation:

“कोसला” मुळात नेमाडेंची ओळख सुरु होते ती येथून. कोसला म्हणजे कोष ज्यात एक जीव धडपडून मोठा होण्याचा प्रयत्न करतो. १९६३ साली नेमाडेंनी वयाच्या २५ व्या वर्षी हि कादंबरी लिहली आणि अल्पवधीत ती खूप प्रसिद्ध झाली. लेखनाची साचेबंद चौकट मोडून केलेलं लेखन अप्रतिम वाटत. हि कादंबरी नेमाडेंच्या स्वतःच्या आयुष्यावर आधारित आहे. यामध्ये पांडुरंग सांगवीकर नावाचा नायक आपल्या शालेय जीवनापासून ते कॉलेज जीवन आणि त्यानंतर गावाकडील काही वर्ष हे सर्व आपल्या कादंबरीत मांडलेले आहे.

एक युवक ज्याला गावाकडील निरुत्साही वातावरण न आवडणारा त्याला त्याबद्दल वाटणारा तिटकारा, पण तरीही गावासाठी काहीतरी थोर करावं असं त्याच स्वप्न. पुढील शिक्षण पुण्यातील फर्ग्युसन कॉलेज मधील. आणि त्यात बरीच केलेल्या उठाठेवी जसे कॉलेजच्या निवडणुकीत मित्राच्या सांगण्यावरून भाग घेणे, स्नेहसंमेलनात पुढाकार घेऊन पैसे अडकणे अश्या नाना प्रकारच्या गमती होतात आणि पुढे नीट अभ्यास करावा हा ध्यास.

मणी नावाची त्याची धाकटी बहीण आणि ती देवीच्या साथीने मरण पावते ह्या क्षणाबद्दल लेखकाने इतक्या तिडकीने लिहाल आहे कि आपल्याला हि त्या भावना जाणून येतात. कादंबरीवरील मुखपृष्ठ हे ह्याच भागावर आहे, हा भाग तर इतक्या सुंदरतेने लिहला आहे की जणू आपल्या समोर ह्या सर्व गोष्टी होत आहेत. आपल्याला त्या गोष्टी जाणवतात. रमी विषयच प्रेम आहे, बुंदी विषयी वाटणारी वेगळी भावना आहे हे नायकाने येथे ठळकपणे दर्शवल आहे.

प्रत्येक विषयावर आपली रोकठोक मते कोसला कादंबरीत लेखकाने मांडले आहेत. आई आणि वडील याती सवांद असो किव्हा कॉलेज मधील मित्र असो.

कॉलेज मधेच अर्थवट सोडून आल्या नंतर गावात बरीच शी थू होते ते सहन करत आणि गावातील काही मित्र आणि लोकांना पाहिल्यानंतर बदलेले विचार हे खर ह्या कोसलाच सार आहे. नक्की वाचून पहा अशी हि कादंबरी.